استاد

زندگي . . . 

چيزي که 18 سال است که دارم تجربه مي‌کنم و هرگز به معنايش پي نبرده ام. پس از يک طوفان، در هواي سرد زمستان، در حالي که کاري را که بايد به اتمام مي‌رساندم انجام داده ام، بالاخره يک نفس عميق ميکشم و ميگويم ... زندگي ... نمي دانم چيست؟ و نمي دانم پروردگار دانايم چگونه مرا به اينجا رساند. در اين مسير سخت اما لذت بخش، عزيزاني را ملاقات کردم که در ادامه درباره آنها سخنان قلبم را بازگو مي‌کنم.

مي خواهم عزيزاني را سپاس بگويم که بر پايه تخته هاي چوبي کلاس با جوهر وجود خود نوشته اند تا ما اندکي هم که شده بهتر زندگي کنيم. عزيزاني که بدون هيچ چشمداشتي در هر ساعتي از شبانه روز آموزش را بر آرامش ترجيح دادند. 

در سه سالي که گذشت... استادي داشتم که گرچه تنها همين سه سال او را شناختم اما تا پايان عمر نوري که به من داد، قلبم را گرم مي کند. دبير رياضي مدرسه مان که در دستانش چيزي نبود اما در ذهنش همه چيز را در اختيار داشت. معلمي که نه تنها رياضي را تا حد کمال به من آموخت، بلکه معناي زندگي را برايم دگرگون کرد. استاد، کلمه بسيار با ارزشي است. پشت اين کلمه ده ها سال سختي است. از شما خواهش ميکنم ارزش اين کلمه را با تمام وجودتان درک کنيد. 

استاد رياضيمان بسيار فروتن بود. هنگامي که براي کنکور درس مي خواندم، ايشان کتاب خودشان را به من دادند. ايشان کتاب گرانبهايشان را با دستان عزيزشان به خانه ما آوردند. شرمسارم از اينکه تنها کاري که توانستم در برابر اين همه لطف و مهربانيشان کنم قبولي در دانشگاه بود. در جاي جاي صفحه زندگيم رد پاي استوار شماست اي استاد عزيز و گرامي. در نمازخانه، در کلاس، از راه رفتن شما در راهروي مدرسه، از نگاه هاي پر محبت و ساده شما، هزاران کلمه مي‌توان برداشت کرد که کمتر انساني آنها را درک مي‌کند. عطر زندگي مجموعه اي از عطر گلهاي بوستان زندگيست. استاد عزيزم! شما عطر بوستان زندگيم را زيباتر کرديد. شما را با ذره ذره وجودم دوست دارم و تا زماني که نفس مي کشم قدردان زحماتتان هستم. 

بعضي انسانها نمي‌توانند خوب نباشند. نمي‌توانند چهره بد نشان دهند. نمي‌توانند بازتابي از عشق خداوند نسبت به بندگانش نباشند. اين انسانها نقاط عطف زندگي کوتاه ما هستند. تا مي‌توانيم دوستشان بداريم و پاسبان دلشان باشيم